KKE: «...αταλάντευτα στο πλευρό του λαού, της ταξικής πάλης...».

Κοζάνη: Ομιλία του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ,

Δημήτρη Κουτσούμπα, στην εκδήλωση για τα 95 χρόνια του ΚΚΕ*

Στην κατάμεστη αίθουσα Τέχνης της Κοζάνης μίλησε απόψε ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας στα πλαίσια εκδήλωσης για τα 95 χρόνια του Κόμματος. 

 

Στην έναρξη της εκδήλωσης διαβάστηκε το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου "τρία κόκκινα γράμματα", ενώ ανακοινώθηκε επίσης ότι στα πλαίσια της οικονομικής εξόρμησης η Οργάνωση Δυτικής Μακεδονίας καλεί σε άμιλλα την οργάνωση της Στερεάς Ελλάδας. 

Μετά την κεντρική ομιλία ακολούθησε συναυλία απο την Ρίτα Αντωνοπούλου και τον Μανώλη Ανδρουλιδάκη.
 Παραθέτουμε αποσπάσματα απο το 
κείμενο της ομιλίας του Δ. Κουτσούμπα:

«Συντρόφισσες και σύντροφοι, Φίλοι και φίλες,

Προχωράμε μπροστά! Δυνατά!

Με οδηγό τις αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου μας, το νέο πρόγραμμα, το καταστατικό, την πολιτική μας απόφαση...

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,

Στην 95χρονη πορεία του Κόμματος, όσες φορές μας τέθηκε το ερώτημα: Συμμετοχή στο αστικό πολιτικό σύστημα, μέσω της μετάλλαξης του ΚΚΕ και της εγκατάλειψης της πραγματικής, της ριζοσπαστικής, επαναστατικής προοπτικής ή αταλάντευτα στο πλευρό του λαού, της ταξικής πάλης, του δίκιου των ταπεινών και καταφρονεμένων, της σοσιαλιστικής προοπτικής, το ΚΚΕ επέλεξε το δεύτερο δρόμο. 

Αταλάντευτα, όποιο κόστος και αν είχε.

Αυτό το δρόμο επέλεξαν χιλιάδες κομμουνιστές και κομμουνίστριες στο διάβα της ιστορίας, προτιμώντας να ζουν μια ζωή γεμάτη στερήσεις, φτάνοντας ακόμη και σε ανυπέρβλητες θυσίες, σε εξορίες, φυλακές, εκτελεστικά αποσπάσματα, από το να απαρνηθούν τις ιδέες τους, το Κόμμα τους, την πάλη για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Αυτό το δρόμο επέλεξε το Κόμμα μας όλες αυτές τις δεκαετίες της δράσης του. Μάλιστα σε δύο τουλάχιστον κρίσιμες ιστορικές περιόδους, το 1968 και το 1991, όταν εκφράστηκε και εκ των έσω η πίεση του οπορτουνισμού ώστε το ΚΚΕ να μεταλλαχτεί, να διαχυθεί – επί της ουσίας να διαλυθεί – μέσα σε άλλα σχήματα σοσιαλδημοκρατικού προσανατολισμού, γενικά «αριστερά», να προδώσει την εργατική τάξη και την προοπτική της, το Κόμμα τότε ύψωσε το ανάστημά του, η πλειοψηφία των μελών και στελεχών του απάντησαν παστρικά, παλικαρίσια, «σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει».

Έστειλαν από κει που ήρθαν όλα τα απολειφάδια του οπορτουνισμού και του ρεφορμισμού, της προδοσίας στην αστική τάξη και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα...»

*Από το 902.gr