Αυταπάτες και …φιγούρα να κάνουμε*
Η υπόθεση είναι γνωστή από τις αρχές του περασμένου καλοκαιριού που
σε συνεδρίαση του ΚΕΑ η Γερμανίδα ευρωβουλευτής του Die Linke Γκ.Τσίμερ
είχε ρίξει αρχικά την πρόταση για να ξεκινήσει και η ζύμωσή της προς
κάθε κατεύθυνση. Με την επιβεβαίωσή της την περασμένη βδομάδα από το
προεδρείο του ΚΕΑ στη Μαδρίτη σήκωσε, καθόλου τυχαία, πολύ θόρυβο.
Πρόκειται, από μέρους του ΚΕΑ, για την υποψηφιότητα του Α. Τσίπρα για
πρόεδρο της Κομισιόν.
Την άλλη μέρα της επιβεβαίωσης της υποψηφιότητας στις 19 του Οκτώβρη η
«Αυγή» βγήκε με πρωτοσέλιδο πανηγυρικό τίτλο «Μπροστά με την Αριστερά
για μια άλλη Ευρώπη». Το δε κύριο άρθρο της έμοιαζε να καλπάζει
αχαλίνωτο με φράσεις όπως:
«Πρόκειται για μια σύγχρονη εικόνα του Δαυίδ
απέναντι στον Γολιάθ.
Μια επαγγελία πολιτικής χειραφέτησης, εθνικής
υπερηφάνειας και κοινωνικής αυτοπεποίθησης. Μια νέα επιστροφή στην
Ευρώπη του δημοκρατικού ιδεώδους από την ιστορική κοιτίδα του, την
Ελλάδα». Σχεδόν κάθε λέξη και αυταπάτη και όλες μαζί να σπρώχνουν το λαό
πιο σφιχτά στην Ευρωπαϊκή Ένωση στα οράματα και τις αξίες της αστικής
τάξης.
Τι να πρωτοπροσέξει κανείς;
Το σχεδόν παραδοσιακό παραμύθι για την
«άλλη Ευρώπη»; Πάει καιρός που ξεκίνησε αυτή η ιστορία και δεν πρόκειται
ποτέ, κάνοντας πλακάκια με τον «δράκο» και να ζήσουν αυτοί καλά και
εμείς καλύτερα. Το γεγονός ότι την πολιτική χειραφέτηση την χώνει να
στριμωχτεί μέσα στην «εθνική υπερηφάνεια», αγκαλιά δηλαδή με την αστική
τάξη ναρκωμένη από μια αόριστη «κοινωνική αυτοπεποίθηση»;
Τη «νέα
επιστροφή στην Ευρώπη του δημοκρατικού ιδεώδους»;
Δηλαδή είχε κάποτε
μπόλικο «δημοκρατικό ιδεώδες», κάτι έγινε τώρα τα τελευταία χρόνια και
το έχασε η ιμπεριαλιστική Ένωση και τώρα με την υποψηφιότητα του
προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ θα το βρει; Και μάλιστα εισαγόμενο «από την ιστορική
κοιτίδα του,την Ελλάδα»;
Δύσκολα να βρεις καλύτερους κήρυκες της
αστικής ιδεολογίας.
Καμιά έκπληξη από το κόμμα που φιλοδοξεί να επιλεγεί για να
διαχειριστεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου και για να περάσει τις
εξετάσεις του πρέπει να αποδείξει πως μπορεί να παρασύρει τον λαό να
αγωνίζεται με τις σημαίες που θα του βάλει στα χέρια το ίδιο το
κεφάλαιο. Όλα αυτά τα βαρύγδουπα που γράφτηκαν ταυτόχρονα σχεδόν με την
ανακοίνωση της υποψηφιότητας αλλά και όσα ακολούθησαν μέσα στη βδομάδα
αυτό το στόχο υπηρετούν.
Η Κομισιόν είναι ο σκληρός πυρήνας της αντιδραστικής Ευρωπαϊκής
Ένωσης. Πρόκειται για το επιτελείο που για λογαριασμό των μονοπωλίων
αναλαμβάνει την πιο βρώμικη δουλειά. Να επεξεργάζεται και να διαμορφώνει
όσο πιο μακρυά γίνεται από τους λαούς της Ευρώπης τις πιο σκληρές
προτάσεις ενάντια σ’ αυτούς τους λαούς. Μάλιστα στη συνέχεια έχει και
τον ρόλο του εγγυητή της κοινοτικής νομοθεσίας για λογαριασμό των
μονοπωλίων έτσι που να τηρούνται απαρέγκλιτα οι αποφάσεις που κόβουν
μισθούς, κλέβουν συντάξεις, επιτίθενται στη Παιδεία και την Υγεία κ.α.
Αυτός είναι ο ρόλος της.
Γι’ αυτό την έστησαν πάνω από τα κεφάλια των
λαών και όποιος παριστάνει το «γύφτικο σκεπάρνι», γιατί τον επέλεξαν να
είναι υποψήφιος για πρόεδρός της, δεν κάνει τίποτα άλλο από προσπάθεια
να καμουφλάρει αυτό το ρόλο της, να μην είναι ευδιάκριτος στους λαούς
και να χάνουν το στόχο. Παλιά τους τέχνη φυσικά…
Τώρα στην υπόθεση υπάρχει και το «φιγούρα να κάνουμε», αφού μ’ άυτή
την υποψηφιότητα ο ΣΥΡΙΖΑ ελπίζει να βρει πόρτες ανοικτές σε
κυβερνητικούς κύκλους της Ευρώπης για συναντήσεις τύπου σαν αυτή με τον
Σόιμπλε , ή στους ευρωενωσιακούς θεσμούς για νταραβέρια με Μ. Σουλτς και
άλλους από το ίδιο σινάφι.
Όλο και κάτι έχει αρχίσει ήδη να γράφεται
στον τύπο. Θα λέγαμε «όμοιος τον όμοιο…» και με ότι πηγαίνουν τα λάχανα,
αλλά δεν είναι μόνο αυτό, αφού και αυτή η δραστηριότητα μπροστά στις
ευρωεκλογές μόνο αποπροσανατολιστικά μπορεί να λειτουργήσει για το λαό
και τα πραγματικά του συμφέροντα και επιδιώξεις. Είπαμε είναι παλιά η
τέχνη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου