Προκλητικά παραμύθια...

Δυσκολία αντιμετωπίζει το 38% των εργοδοτών στην Ελλάδα στην κάλυψη θέσεων εργασίας, «αποκαλύπτει» η έρευνα (το δείγμα ήταν 751 εργοδότες), «Ελλειψης Ταλέντου» της «Manpower Group» (της γνωστής πολυεθνικής που «νοικιάζει» εργαζόμενους). 

Γεγονός, που όπως σημειώνεται στην έρευνα,  

«καταδεικνύει το συνεχιζόμενο σημαντικό έλλειμμα απαιτούμενης εμπειρίας (60%), επαγγελματικών δεξιοτήτων (25%) και διαθέσιμων υποψηφίων (17%) που χαρακτηρίζει την ελληνική αγορά εργασίας, σύμφωνα με τις απόψεις των ίδιων των εργοδοτών».

Το κεφάλαιο, το σύστημα και οι φορείς του αναμασούν για ακόμα μια φορά το γνωστό «παραμύθι» ότι η ανεργία - όταν μάλιστα αυτή καλπάζει με ασύλληπτους ρυθμούς με αποτέλεσμα να μετράμε σήμερα «επίσημα» 1,5 εκατομμύριο ανέργους - δεν αποτελεί εγγενές χαρακτηριστικό του συστήματος. 

Προσπαθούν, δηλαδή, να πείσουν ότι η ανεργία είναι διαρθρωτική, ότι στην πραγματικότητα φταίει ο ίδιος ο άνεργος που δεν έχει εμπειρία, που δεν έχει επαγγελματικές δεξιότητες, κ.λπ., άρα και γι' αυτό το λόγο δεν μπορεί να βρει δουλειά. Δηλαδή ένοχος για την κατάστασή του είναι ο ίδιος ο άνεργος, ένοχος για το γεγονός ότι δεν μπορεί να ζήσει την οικογένειά του, είναι ο ίδιος ο άνεργος!!! 

Τρανή απόδειξη άλλωστε της προσπάθειάς τους να πείσουν για τα απίστευτα αποτελεί το γεγονός ότι στη λίστα με τα επαγγέλματα που οι εργοδότες δεν βρίσκουν «έμπειρους» και «δεξιοτέχνες» εργαζόμενους, φιγουράρει το επάγγελμα του «πωλητή»!

... για να βγαίνει «λάδι» η εκμετάλλευση

Για τον άνεργο, τον «εν δυνάμει» άνεργο, τον «απασχολήσιμο», τον εργαζόμενο πρέπει να είναι καθαρό ότι δεν ευθύνεται ούτε στο ελάχιστο για το γεγονός ότι βρίσκεται στην ανεργία. Δεν έχει ούτε την ελάχιστη ευθύνη για την καπιταλιστική κρίση, δεν έχει την ελάχιστη ευθύνη για τις επιλογές του κεφαλαίου να κλείνει επιχειρήσεις, να εκβιάζει στο όνομα της ανεργίας με το τσάκισμα των κατακτήσεων, για δουλειά ήλιο με ήλιο και με μισθούς που δεν επιτρέπουν τη στοιχειώδη επιβίωση.

Ο άνεργος και ο εργαζόμενος έχουν ευθύνη και αυτή αφορά: τη συσπείρωσή τους, την ενιαία πάλη τους ως τάξη, απέναντι στην τάξη των καπιταλιστών για το δικαίωμα στην εργασία, για ζωή με δικαιώματα, τελικά για μια ζωή χωρίς τους καπιταλιστές και τη δεξιότητά τους να ξεζουμίζουν την εργατική τάξη.

Αναδημοσίευση από τον Ριζοσπάστη της Τετάρτης 29 Μάη 2013.