Εκλογές 6 Μάη 2012 "Τώρα είναι η ώρα, για μάχη και για ζωή"

"...Ποιος είναι, λοιπόν, ο γενικός νόμος, που καθορίζει την πτώση και την άνοδο του μισθού εργασίας και του κέρδους, στην αμοιβαία τους σχέση; Ο μισθός και το κέρδος βρίσκονται σε αντίστροφη αναλογία  αναμεταξύ τους...Το κέρδος (για τον καπιταλιστή) αυξάνει στο βαθμό που πέφτει ο μισθός της εργασίας, πέφτει στο βαθμό που ανεβαίνει ο μισθός της εργασίας... 

 ...Βλέπουμε, λοιπόν, ότι κι αν ακόμα παραμείνουμε μέσα στη σχέση κεφαλαίου και μισθωτής εργασίας, τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τα συμφέροντα της μισθωτής εργασίας είναι διαμετρικά αντίθετα....σελ. 50 ...Το κέρδος και ο μισθός της εργασίας βρίσκονται, όπως και πριν, σε αντίστροφη αναλογία.

    Όταν το κεφάλαιο αυξάνει γρήγορα, τότε μπορεί ο μισθός της εργασίας ν' ανεβαίνει, όμως ασύγκριτα πιο γρήγορα ανεβαίνει το κέρδος του κεφαλαίου. Η υλική κατάσταση του εργάτη καλυτέρευσε, μα σε βάρος της κοινωνικής του θέσης. Το κοινωνικό χάσμα που τον χωρίζει από τον καπιταλιστή μεγάλωσε".

Όταν λένε ότι "είναι προτιμότερο να υπάρχουν ανοιχτές επιχειρήσεις με λίγο χαμηλότερες αποδοχές, αντί κλειστές επιχειρήσεις και περισσότεροι άνεργοι" (βίντεο) ή ότι η πιο ευνοϊκή προϋπόθεση για τους εργαζόμενους είναι οι επενδύσεις, μέσω της ανταγωνιστικότητας, δηλαδή, η όσο μπορεί πιο γρήγορη αύξηση του παραγωγικού κεφαλαίου, σημαίνει ότι: " Όσο πιο γρήγορα η εργατική τάξη  μεγαλώνει και αυξάνει την εχθρική της δύναμη, τον ξένο πλούτο που την εξουσιάζει, τόσο περισσότερο θα της επιτρέπεται κάτω από ευνοϊκότερες  συνθήκες να εργάζεται ξανά για την αύξηση  του αστικού πλούτου, για το μεγάλωμα της εξουσίας του κεφαλαίου, και θα πρέπει να 'ναι ευχαριστημένη ότι σφυρηλατεί για τον εαυτό της τις χρυσές αλυσίδες με τις οποίες τη σέρνει η αστική τάξη πίσω της". *        

Να γιατί, η πραγματική διαχωριστική γραμμή, βρίσκεται ανάμεσα στο κεφάλαιο και στην εργατική τάξη με τα φτωχά λαϊκά στρώματα.  Στο ποιος έχει την εξουσία.  Υπέρ  των συμφερόντων  ποιου  εφαρμόζεται  ποια  πολιτική. 

Να γιατί, το ΚΚΕ,  είναι το μόνο κόμμα που απαντά σε αυτό το δίλημμα υπέρ των λαϊκών συμφερόντων, που έχει πρόταση διακυβέρνησης και εξουσίας με γνώμονα τα συμφέροντα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. 

Να γιατί, το ΚΚΕ  υποστηρίζει, προτρέποντας  το λαό ότι, η διέξοδος, από την καπιταλιστική κρίση,  δεν είναι η απελπισία, αλλά η αισιοδοξία και η μαχητικότητα,  ο δρόμος της οργανωμένης πάλης, της λαϊκής συμμαχίας και αντεπίθεσης για την εργατική, λαϊκή εξουσία. 

Να γιατί το ΚΚΕ,  δεν λέει στο λαό λόγια παρηγόριας, ή λόγια καθυσυχαστικά,  δεν μιλάει στο λαό για  εύκολες λύσεις,  γιατί τέτοιες δεν υπάρχουν. Η λύση όμως που προτείνει το ΚΚΕ είναι η μόνη που συμφέρει πραγματικά το λαό, και  εξαρτάται από τον ίδιο το λαό,  να γίνει πραγματικότητα. 

* Καρλ  Μαρξ, "Μισθωτή Εργασία και Κεφάλαιο", εκδ. "Σύγχρονη Εποχή", σελ.50 - 52